ความมั่งคั่ง / ความร่ำรวย กับ ความมั่งคั่ง
แรงบันดาลใจสู่ชีวิตมั่งคั่ง
เมื่อพูดถึง "ความมั่งคั่ง" มักจะนึกถึง " ความร่ำรวย " และการมีทรัพย์สินเงินทองจำนวนมาก ลองอ่านนิทานเรื่อง " ลุงชาวประมงกับนักศึกษา " ดูนะคะ แล้วจะพบวิธีการสร้างความมั่งคั่งได้อย่างง่ายดาย
นิทานลุงชาวประมงกับนักศึกษา
นักศึกษากลุ่มหนึ่งได้ไปเที่ยวชายทะเลแห่งหนึ่ง และได้พบลุงชาวประมงกำลังนอนสบายอยู่บนเรือประมงชายฝั่ง
นักศึกษาจึงเดินเข้าไปทักทายและถาม "สวัสดีครับ ทำไมลุงถึงมานอนอยู่อย่างนี้ เห็นเรือลำอื่นๆ ออกไปกันแล้วนี่"
ลุงชาวประมงถามกลับ "แล้วพวกเอ็งจะให้ข้าทำอะไรล่ะ?"
"พวกพมคิดว่าลุงน่าจะออกเรือหาปลาซิครับ" นักศึกษาพยายามให้ความเห็น
"อ้าว แล้วข้าไปหาปลา ได้ปลามาแล้วจะทำอะไรล่ะ?" ลุงชาวประมงถามต่อ
"ผมว่า ปลาที่ลุงได้มาก็เอาไปขาซิครับ" นักศึกษาคนหนึ่งตอบคำถาม นักศึกษาอีกคนจึงรีบเสริม "ลุงขายปลาก็ได้เงินไงครับ แล้วถ้าลุงขยันหาปลามากๆ ไม่มัวแต่นอนอย่างนี้ ลุงก็จะได้ปลาจำนวนมาก เอาไปขายก็ได้เงินมากขึ้นอีกไงครับ"
ลุงชาวประมงกวาดตาไปที่หนุ่มนักศึกษาที่พูดคนสุดท้าย "แล้วเงินที่ได้มา ข้าจะเอาไปทำอะไรดี?"
" ลุงก็เอาเงินที่ได้ไปซื้อเรือประมงเพิ่ม แล้วก็จ้างคนไปช่วยกันหาปลา ลุงก็จะได้ปลาเพิ่มอีก เมื่อเอาปลาไปขายลุงก็จะได้เงินมากทีเดียว ลุงทำอย่างนี้ไปเรื่อยๆ ลุงก็จะเป็นเศรษฐีเชียวนะ" นักศึกษาคนเดิมรีบตอบ
"อ้าว สมมติเป็นอย่างที่เอ็งว่า พอข้าเป็นเศรษฐี พวกเอ็งจะให้ข้าทำอะไรวะ?"
นักศึกษาในกลุ่มรับแย่งกันพูด "ลุงก็เอาเงินไปซื้อบ้าน ซื้อรถ แล้วลุงก็ไม่ต้องออกเรือให้เหนื่อย ลุงจ้างคนอื่นออกเรือแทนไงล่ะ ทีนี้ลุงก็สบาย"
ลุงชาวประมงมองหน้านักศึกษาทีละคนพร้อมกับเลิกคิ้วด้วยความสนใจ "แล้วสุดท้ายพวกแกว่า ข้าจะเป็นยังไงวะ?"
นักศึกษาคนแรกที่เป็นคนทักทายลุงชาวประมงจึงรีบตอบ "ลุงก็จะได้นั่งสบาย นอนสบายน่ะชิครับ"
ลุงชาวประมงหัวร่องอหายอยู่พักใหญ่ ท่ามกลางความฉงนสนเท่ห์ของกลุ่มนักศึกษา แล้วถามด้วนสีหน้าเคร่องเครียดว่า "ข้าถามพวกเอ็งจริงๆ เถอะวะ ว่าตอนนี้ข้าไม่นั่งสบายนอนสบายอยู่เรอะ ข้าสบายของข้าอยู่ดีๆ จนกระทั่งพวกเอ็งมากวนข้านี่แหล่ะ"
กลุ่มนักศึกษา ???
นิทานเรื่องนี้เพียงแต่แสดงให้เห็นว่า "ความร่ำรวย" กับ "ความมั่งคั่ง" ที่แท้จริงอาจไม่ได้ไปด้วยกัน และความมั่งคั่งในชีวิตไม่ได้ขึ้นอยู่กับทรัพย์สินเงินทองเพียงอย่างเดียว แต่วางอยู่บนปัจจัยหลายประการ
จากหนังสือ ชีวิตมั่งคั่ง โดย สุทธิชัย จิตะพันธ์กุล
******************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น